Από το βράδυ της Δευτέρας η Φώφη Γεννηματά δίνει ξανά μια ακόμα μάχη με τον καρκίνο, μια ακόμα μάχη για τη ζωή της. Μια μάχη που ξεκίνησε χρόνια πριν, το 2008 όταν ο καρκίνος με την μητέρα της και τον πατέρα της επισκέφθηκε και εκείνη. Ήταν 48 χρόνων και στάθηκε γενναια μπροστά του. Υποβλήθηκε σε πετυχημένη χειρουργική επέμβαση και αμέσως μετά πήγε για να συνεχίσει τη θεραπεία της στο Μεμόριαλ της Νέας Υόρκης το νοσοκομείο στο οποίο έδωσε τη δίκη του μάχη ο Γιώργος Γεννηματας.
Εκεί που έγραψε λίγο πριν φύγει λίγες γραμμές σαν προσωπική διαθήκη, λίγες γραμμές που η Φώφη Γεννηματά σκεφτόταν κάθε κάθε μέρα μέχρι να πάρει την απόφαση και η ίδια να ασχοληθεί με την πολιτική. “Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών που με μεγαλύτερες δυνάμεις από μένα θα τα κάνουν πράξεις”.
Η Φωφη Γεννηματά ήξερε πως αν σε επισκεφθεί ο καρκίνος δεν ξεμπερδεύεις εύκολα με αυτή την ιστορία. Ίσως δεν ξεμπερδεύεις και ποτε. Άλλωστε όπως έχει πει η ίδια, “με τον καρκίνο η σχέση δεν είναι μόνο προσωπική . Εχουμε μια οικογενειακή ιστορία με τον καρκίνο, η μητέρα μου αρρώστησε πρώτη, ήταν το 1984 και ήταν 44 ετών. Εζησε 10 χρόνια πολεμώντας τον καρκίνο κάθε μέρα , δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου να κάνει θεραπείες, ήμασταν συνέχεια στα νοσοκομεία”.
Η μητέρα της, Κάκια Βέργου, που ήταν η πρώτη πρόεδρος της Ενωσης Γυναικών Ελλάδος αρρώστησε από καρκίνο το 1984 τότε που πολύ δύσκολα έλεγε κάποιος δημοσίως τη λέξη “καρκίνος”. Τότε ακόμα μιλούσαμε για την κακιά αρρώστια. Είχε καρκίνο στον μαστό και πάλεψε για 10 χρόνια με την ασθένεια.
Όμως, όπως θα πει Φωφη Γεννηματά, κανείς ποτέ στο σπίτι δεν ένιωσε ότι υπήρχε ένας άρρωστος άνθρωπος. Η μητέρα της είχε μια δίψα για τη ζωή που τη μετέδωσε σε όλους . Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Και ενώ η μητέρα της πάλευε με γενναιότητα ο καρκίνος επισκέπτεται τον πατέρα της τον δημοφιλή υπουργό, τον αγαπητό στο λαό πολιτικό Γιώργο Γεννηματά.
Δέκα χρόνια η μάχη της μητέρας της, δύο χρόνια η μάχη του πατέρα της. Ο ένας επηρεάζεται από την κατάσταση του άλλου. Ήταν 1994, όταν ο Γιώργος Γεννηματάς έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε φύγει η σύζυγός του Κάκια, σε ηλικία 54 ετών. Έφυγαν με διαφορά 7 μηνών. Ήταν μαζί από 13 ετών
“Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια” έχει πει η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής για την διπλή απώλεια που βίωσε.
Τα χρόνια περνούσαν και στο πίσω μέρος του μυαλού της υπήρχε πάντα η σκέψη ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική της πόρτα. Όμως η καθημερινότητα βοήθησε στο να επανέλθει η φυσιολογική ζωή και να βγει από την σκέψη και την ζωή ο καρκίνος μέχρι τη στιγμή που την χτύπησε την πόρτα . Ήταν 44 ετών όσο ακριβώς και η μητέρα της
Μιλώντας για τη δικιά της περιπέτεια σε συνεντεύξεις της, η κ. Γεννηματά αναφέρθηκε στην πρώτη αντίδραση που έχει κάποιος όταν μαθαίνει ότι πρέπει να παλέψει με τον καρκίνο.
“Η πρώτη αντίδραση όλων των ανθρώπων είναι ‘γιατί σε μένα;’, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά αν μείνεις σε αυτή την αντίδραση δεν θα τη βγάλεις καθαρή στο τέλος. Πρέπει να κάνεις το επόμενο βήμα, να φύγεις γρήγορα από αυτή τη λογική. Αν έμενα στο γιατί σε μένα, δεν θα είχα τρία παιδιά και ίσως να μη ζούσα σήμερα. Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα. Να σκέφτεσαι ότι η μικρή σου ίσως μην θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη μορφή σου, τη φωνή σου, να μην γνωρίσει το χάδι σου. Μ’ έπιανε τρόμος στη λογική ότι μπορούσε τα παιδιά μου, που απέκτησα με τόσο κόπο και τόση προσπάθεια, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό”.
Λίγο διάστημα μετά ο καρκίνος επισκέφτηκε και την αδερφή της Φώφης Γεννηματά. Η εμπειρία αυτή όμως διδάσκει και διδάσκει ανεξίτηλα.
“Αυτό που με δίδαξε είναι ότι η ζωή είναι ωραία. Έμαθα να μη χάνω στιγμές. Να απολαμβάνω το σήμερα. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να προσβλέπω στο αύριο. Πρέπει να παλεύουμε, να φυλάμε τον εαυτό μας, να τον προσέχουμε, για να είμαστε δίπλα στα αγαπημένα μας πρόσωπα” .
Με αυτά τα διδάγματα, με αυτές τις σκέψεις η Φώφη Γεννηματά θα δώσει για ακόμα μια φορά με γενναιότητα την μάχη που ξέρει να δίνει για να βγει νικήτρια.
