Στις αρχές του Queensland της Αυστραλίας πρόσφατα σήμανε συναγερμός για την εξαφάνιση δύο γυναικών και δύο παιδιών που είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους για την Αδελαΐδα, αλλά χάθηκαν τα ίχνη τους.
Στο τιμόνι βρισκόταν οι 27χρονη Darian Aspinall, και είχε μαζί της στο αυτοκίνητο την 50χρονη μητέρα της και τα δύο της παιδιά, ηλικίας δύο και τεσσάρων ετών. Το πρωί της περασμένης Κυριακής αναχώρησαν από το ξενοδοχείο Noccundra Hotel του Queensland με προορισμό την Αδελαΐδα, αλλά σύντομα διαπιστώθηκε ότι χάθηκαν τα ίχνη τους.
Η αστυνομία κινητοποιήθηκε άμεσα. Μετά από 48 ώρες, ένα ελικόπτερο των αρχών εντόπισε τέσσερις ανθρώπους στη μέση του πουθενά, στην αυστραλιανή έρημο, να κυματίζουν τα ρούχα τους και να κάνουν χειρονομίες για τον εντοπισμό τους από τον πιλότο. Τη στιγμή που εντοπίστηκαν, είχαν ήδη εξαντληθεί τα αποθέματα νερού και τροφίμων τους.
Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, η οδηγός του αυτοκινήτου χρησιμοποιούσε τους Google Maps και υπάκουε πιστά στις εντολές του, για να φτάσει στην Αδελαΐδα. Όμως, στην πορεία το σύστημα την οδήγησε έξω από τον αυτοκινητόδρομο, και έπειτα σε έναν χωματόδρομο. Η 27χρονη πάσχιζε να κινηθεί στο δρόμο αυτό με το SUV της, ώσπου τελικά κόλλησε στο σαθρό έδαφος στη μέση του πουθενά.
Τα κινητά τηλέφωνα των δύο γυναικών σε είχαν σήμα, στο σημείο εκείνο, για να ειδοποιήσουν τις αρχές. Έτσι, αποφάσισαν να βγουν από το αυτοκίνητο και περπατώντας να αναζητήσουν βοήθεια, όμως σύντομα συνειδητοποίησαν ότι δεν υπήρχε πουθενά κοντά πολιτισμός – και αποφάσισαν να επιστρέψουν στο αυτοκίνητό τους.
Μετά τη διάσωση της οικογένειας, η Αστυνομία επιβεβαίωσε ότι το σύστημα Google Maps ήταν αυτό που έστειλε την οδηγό στο χωματόδρομο. Συνεπώς, η ευθύνη για το συμβάν επιρρήφθηκε στο λογισμικό. Για το οποίο πρόσφατα αποκαλύφθηκε και ένα ακόμα λάθος: η ύπαρξη δρόμων που δεν υπάρχουν.
Διαδρομή
Όμως, υπάρχει και ο αντίλογος: τα συστήματα πλοήγησης προσπαθούν διαρκώς να βρουν τη συντομότερη ή την πιο οικονομική διαδρομή ανάμεσα σε δύο σημεία. Και αφήνουν στην ευθύνη του οδηγού να αποφασίσει αν το αυτοκίνητό του επιτρέπει την κίνηση στους δρόμους αυτούς. Δεν έχουν ιδέα τι αυτοκίνητο οδηγεί κανείς, και σε τι κατάσταση είναι ο δρόμος.
Κατά συνέπεια, η περιπέτεια αυτής της αυστραλιανής οικογένειας δείχνει ότι ο οδηγός πρέπει ανά πάσα στιγμή να σκέφτεται αν ο δρόμος που του προτείνει το σύστημα πλοήγησης είναι ασφαλής ή όχι – και αν δεν είναι να επιλέγει μια εναλλακτική διαδρομή, ακόμα κι αν αυτή είναι μεγαλύτερη.
