Συγκινεί η ιστορία της Δήμητρας Ιορδανίδου, της 42χρονης μαραθωνοδρόμου και αθλήτριας του Τριάθλου που έχασε τη ζωή της στη Θεσσαλονίκη όταν παρασύρθηκε από φορτηγό, λίγο πριν τελειώσει την πρωινή της προπόνηση με το ποδήλατο, στην Τούμπα.
Η ίδια, αντιμετώπιζε τα άσχημα παιχνίδια της ζωής με αισιοδοξία αλλά και προσπαθώντας να δώσει δύναμη και κουράγιο στους δικούς της ανθρώπους. Μια από τις δυσκολότερες στιγμές ήταν πριν από λίγα χρόνια όταν έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος της αδερφός, χάνοντας τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο, κάτι που της είχε στοιχίσει πολύ.
Ο μεγαλύτερος όμως αγώνας που έδωσε ήταν στην εφηβεία της, όταν ήρθε αντιμέτωπη με την νευρική ανορεξία.
Όπως είχε δηλώσει: “Ανορεξία. Μεγάλο κεφάλαιο. Ίσως το μεγαλύτερο της ζωής μου. Γιατί ήταν σε ηλικία 14 χρονών.΄Ηταν δύσκολα χρόνια. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με είχε πιάσει η αρρώστια. Ένιωθα αδικία. Γιατί σε μένα. Δεν είναι ότι ζήλευα τα μοντέλα και όλα αυτά που προβάλλονται. Είχε κολλήσει κάποια στιγμή το μυαλό μου σε νούμερα, θερμίδες, αριθμούς… Βασανιστήριο.
Οι φίλες σου να βγαίνουν για πίτσα και εσυ να έχεις τύψεις για τα γραμμάρια. Ναι έχει πολλές τύψεις αυτή η αρρώστια. Είχα φτάσει τα 35 κιλά με ύψος 1.60 στα 15. Και φυσικά χωρίς περίοδο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Πώς τα κατάφερα…
Δεν είναι κάτι που το ξεπερνάς σε μια μέρα. Το τέρας ήταν πάντα μέσα μου. Απλά με τα χρόνια έμαθα να το τιθασεύω και να του δίνω τις σωστές διαστάσεις. Είχα τους γονείς μου δίπλα μου. Αυτό
ήταν το ένα. Αλλά κυρίως αυτό που με βοήθησε ήταν ο αθλητισμός. Η ισορροπία λεπτή γιατί από τη μία η οικογένειά μου φοβόταν και από την άλλη ήταν η διέξοδος για μένα για να ξεκλειδώσει το μυαλό μου. Γι’ αυτό και η πορεία μου στον αθλητισμό ήταν λίγο περίεργη.
Πώς να μπω σε αγώνες όταν η οικογένειά μου φοβόταν μήπως το κάνω για τα κιλά; Δύσκολη διαχείριση. Ευτυχώς έχω έναν πατέρα που μου έδειξε εμπιστοσύνη και ήξερε ότι στο τέλος θα κάνω τη σωστή επιλογή”.
Δε σου κρύβω ότι τελικά γύρω στα 27 που άρχισα να μπαίνω σε αγώνες δρόμου πάλι άλλαξε όλη μου η προσέγγιση στο θέμα. Καταλάβαινα πλέον ότι για να μπορέσω να ανταποκριθώ στο άθλημα που είχα επιλέξει να κάνω αγωνιστικά, το τρέξιμο, έπρεπε να δίνω στο σώμα μου την σωστή τροφή για να μπορέσει να ανταποκριθεί. Ακούγεται αστείο αλλά αυτό όταν έχεις ανορεξία δεν το βλέπεις.
Οι διακρίσεις
Η 42χρονη αθλήτρια που είχε κατακτήσει δύο φορές την 3η πανελλήνια θέση και δύο φορές της 4η θέση στο Μαραθώνιο της Αθήνας, είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους μαραθώνιους της Στοκχόλμης και του Ναγκάνο στην Ιαπωνία.
Είχε αγωνιστεί με τέσσερα διαφορετικά σωματεία αρχικά με τον ΠΑΟΚ, στη συνέχεια με το ΓΑΣ Κουφαλίων, με τον Ηρακλή και με τον Τρίτων Θεσσαλονίκης. Όπως αναφέρει το thestival.gr μόνο δυο αθλήτριες συλλόγων της Μακεδονίας – Θράκης έχουν επιτύχει μέχρι σήμερα καλύτερες επιδόσεις στο Μαραθώνιο της Αθήνας από εκείνη.
Εξαιρετικά αγαπητή μεταξύ των συναθλητών και συναδέλφων της η Δήμητρα εργαζόταν στον φορέα “Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης” με ενεργό συμμετοχή στα κοινά της συμπρωτεύουσας.
Πριν λίγα χρόνια σταμάτησε την ενασχόληση της με το μαραθώνιο και ασχολήθηκε με το τρίαθλο.
