Ο ένστολος που υπηρετούσε στην Τροχαία Νέας Ιωνίας και το παγωμένο βράδυ της 18ης Μαρτίου, «έντυσε» δύο οικογένειες στα μαύρα και άφησε τα δύο παιδιά του ορφανά, δεν έχει αλλάξει τη στάση του κι επαναλαμβάνει πως η κατάθλιψη τον οδήγησε στη δολοφονια
Ο πρώτος συζυγοκτόνος, στην εποχή της πανδημίας, ο 36χρονος αστυνομικός που καταδικάστηκε σε δις ισόβια για τη διπλή δολοφονία της συζύγου του και της φίλης της έξω από σούπερ μάρκετ στην Κηφισιά, μέσα από το κελί των φυλακών Αλικαρνασσού, μιλάει στο protothema.gr για το ματωμένο σκηνικό αλλά και το φαινόμενο με τις δολοφονίες γυναικών που βρίσκεται σε έξαρση.
Ο Γιώργος Λιανός, ο ένστολος που υπηρετούσε στην Τροχαία Νέας Ιωνίας και το παγωμένο βράδυ της 18ης Μαρτίου, «έντυσε» δύο οικογένειες στα μαύρα και άφησε τα δύο παιδιά του ορφανά, δεν έχει αλλάξει τη στάση του. Από την άλλη άκρη της γραμμής, ζητά συγγνώμη από τις δύο οικογένειες που κατέστρεψε, επιμένει πως ο,τι έκανε το έκανε λόγω της κατάθλιψης που βίωνε από την έλλειψη των παιδιών του, επαναλαμβάνοντας ότι οδηγήθηκε σε αυτό το σημείο από «Τον πόνο και την κατάθλιψη. Δεν μπόρεσα να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου. Γιατί δεν μιλάμε για υλικά αγαθά. Αλλά για συναισθήματα…» λέγοντας για τη σύζυγο του ότι «Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως διέπραξα αυτό το αδίκημα και να με συγχωρέσω. Τη γυναίκα μου την αγαπούσα και ήταν καλή μητέρα και σύντροφος. Παρόλο που κάποιες φορές ήταν οξύθυμη και εκνευριστική, ήταν πολύ καλή μητέρα».
Για το δεύτερο θύμα, τη φίλη της συζύγου του που εκτέλεσε εν ψυχρώ είπε ότι «Οι βολές, βρήκαν και την κοπέλα. Έγινε από αμέλεια. Δεν υπήρχε πρόθεση» παρόλο που η καθηγήτρια ιατροδικαστικής κυρία Χαρά Σπηλιοπούλου, διαπίστωσε πως ο δράστης, σημάδεψε και χτύπησε στο κεφάλι τα θύματά του, με την πρώην σύζυγο του Πολυξένη και τη φίλη της, να μην προλάβουν να αντιδράσουν, καθώς βρέθηκαν ακίνητες στη θέση του οδηγού και συνοδηγού στο μικρό Smart.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η τοποθέτηση του για τις δολοφονίες γυναικών που ολοένα και περισσότερο γιγαντώνεται για τις οποίες επιχειρεί να αποδώσει τις ευθύνες και στις δυο πλευρές, την έλλειψη σεβασμού και την πανδημία, λέγοντας πως «Είναι μια κατάσταση δραματική. Και παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Η ασέβεια, ο κορωνοιός, η έκρηξη συναισθημάτων… Το κάθε αδίκημα ξεχωρίζει. Άλλο είναι το έγκλημα στο ενδοοικογενειακό περιβάλλον όταν έχεις παιδιά και άλλο το έγκλημα που γίνεται από δόλο. Άλλα είναι τα αδικήματα που γίνονται γιατί οφείλονται στην κατάθλιψη και εν βρασμώ ψυχής. Βέβαια, βλέπουμε τέτοια αδικήματα και από τις δυο πλευρές. Και αυτό πρέπει να το δουν οι επιστήμονες» και σπεύδει να προσθέσει, προφανώς βλέποντας μέσα από το φαινόμενο, τη δική του περίπτωση για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και τα αδιανόητα που υπερβαίνουν κάθε λογική «Και παίζει ρόλο ο σεβασμός. Δεν μπορεί να είσαι είτε άνδρας είτε γυναίκα και να μην υπολογίζεις τον πρώην ή νυν σύζυγό σου. Γιατί η άλλη πλευρά θα φθάσει σε ένα σημείο να μην μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της. Και πάνω στην ψυχική φόρτιση και την κατάθλιψη, μπορούν να γίνουν πολλά».
«Δεν κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου»
Ο 36χρονος αστυνομικός που υπηρετούσε στην Τροχαία Νέας Ιωνίας ήταν ένα πρόσωπο εσωστρεφές. Δεν μιλούσε, δεν έλεγε τα προβλήματά του, δεν αποκάλυπτε τα σχέδια που στριφογύριζαν στο θολωμένο του μυαλό. Η σύζυγός του, για λόγους που ο ίδιος δεν είπε, το φθινόπωρο του 2019, του ζήτησε να χωρίσουν. Τότε ξεκίνησε ένα βασανιστικό εξάμηνο με τις εμμονές και τους εφιάλτες να σαρώνουν το μυαλό του, ο Γιώργος Λιανός ζούσε σε έναν δικό του κόσμο, βυθισμένος σε εμμονές. Δεν κοιμόταν, κυκλοφορούσε με το υπηρεσιακό πιστόλι στο ζωνάρι και έβλεπε παντού την εικόνα της πρώην συζύγου του, της Πολυξένης. Τελικά, οι εμμονές τον νίκησαν και τον οδήγησαν στα άκρα. Στο διπλό φονικό της Κάτω Κηφισιάς. Το ημερολόγιο δείχνει18 Μαρτίου 2020, βρισκόμαστε στις αρχές της πανδημίας.
Είστε καταδικασμένος σε δις ισόβια, στις φυλακές Αλικαρνασσού.
«Οδηγήθηκα στα άκρα για τα παιδιά μου. Είχαμε χωρίσει και συμφωνήσαμε να τα βλέπω, όμως δεν τήρησε τη συμφωνία. Έχουμε δύο παιδιά και είχαμε και οι δύο γονείς δικαιώματα. Και φθάσαμε σε σημείο να έχω χάσει την επικοινωνία με τα τέκνα μου και να μου λέει «Θα σου πάρω τα παιδιά, θα τα βλέπεις όποτε θέλω εγώ, εγώ αποφασίζω και διατάζω»… Και πάνω στην κακιά στιγμή, στον βρασμό και την έντονη ψυχική κατάσταση από την έλλειψη των παιδιών μου, φθάσαμε σε αυτό το τραγικό σημείο» λέει και σπεύδει να προσθέσει πως «Έξι μήνες χωρισμένος. Και δεν με άφηνε να βλέπω τα παιδιά μου. Της κατέβαλλα τη διατροφή που είχαμε συμφωνήσει χωρίς καμία ημέρα καθυστέρηση και είχα και εγώ το δικαίωμα όπως όλοι οι γονείς να βλέπω τα παιδιά μου, να τα παίρνω στο σπίτι μου και να ζούμε κάποιες οικογενειακές στιγμές. Και μου τα πήρανε τα παιδιά μου και μου τα πήγαν σε άλλη πόλη. Τα πήγαν στη Θήβα για να μην τα βλέπω. Ενώ η πρώην σύζυγος μου έμενε στην οικογενειακή μας κατοικία με τα τέκνα μας και εγώ είχα μετακομίσει σε μια γκαρσονιέρα. Και αποφάσισε, στη λογική «αποφασίζω και διατάζω» να τα πάρει να τα πάει στη Θήβα».
Στις επόμενες γραμμές επιχειρεί και πάλι να δικαιολογήσει την πράξη του λέγοντας «Και η κατάσταση οδηγήθηκε εκτός ελέγχου. Είχα να δω τα παιδιά μου δέκα ημέρες. Επεδίωκα την επικοινωνία με την πρώην σύζυγο μου. Και τηλεφωνικώς και δια ζώσης και επειδή στην εργασία της απαγορεύεται το κινητό πήγα από εκεί. Ήμουν θολωμένος από την έλλειψή των παιδιών μου. Πήγα και τη βρήκα και με έφθασε σε τέτοιο σημείο. Δεν κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου».
Γιατί πήγατε να τη βρείτε στο σουπερ μάρκετ της Κηφισιάς; Την παρακολουθούσατε;
«Εκεί πηγαίναμε όταν ήμασταν παντρεμένοι με τα παιδιά μας. Από εκεί ψωνίζαμε. Δεν την παρακολούθησα. Δεν έκανα τίποτα κρυφό. Πάρκαρα το αυτοκίνητο μου στο πάρκινγκ και πήγα να επικοινωνήσω με την πρώην σύζυγο μου. Να της πω να μου φέρει τα παιδιά. Ήθελα να επικοινωνήσω με τα τέκνα μου όπως έγραφε το συμφωνητικό που είχαμε κάνει».
Και πως χάσατε τον έλεγχο του εαυτού σας;
«Η κατάθλιψη και η θλίψη από την απουσία των τέκνων μου. Και η απάντηση της, «θα στα δώσω όποτε θέλω εγώ γιατί εγώ αποφασίζω και διατάζω» με έφθασαν δυστυχώς σε αυτό το σημείο. Δεν θυμάμαι ούτε τι έγινε… Δεν θυμάμαι το σκηνικό».
Έχετε εξεταστεί από ψυχίατρο;
«Ναι. Και η διάγνωση τους ήταν βαριά κατάθλιψη που προκάλεσε η απώλεια των τέκνων μου και η συμπεριφορά της συζύγου μου».
Λαμβάνετε αγωγή;
«Από τη σύλληψη μου, ελάμβανα βαριά αγωγή και τώρα όχι τόσο βαριά».
Με τα παιδιά σας έχετε επαφή;
«Έχουν οι γονείς μου. Θέλω να γνωρίζω αν είναι καλά και αν πηγαίνουν σχολείο. Και σιγά σιγά θα επιδιώξω και εγώ. Είναι 8 και 10 ετών. Τα παιδιά μου τα πονάω. Και εδώ μέσα ο πόνος είναι χειρότερος. Πονούσα και έφθασα σε αυτό το σημείο. Υπέφερα από την έλλειψη των τέκνων μου. Ήμουν σε άθλια κατάσταση. Είχα χάσει 15 κιλά».
Τα παιδιά σας είναι τα θύματα των πράξεων σας. Η μητέρα τους είναι νεκρή και εσείς πίσω από τα κάγκελα καταδικασμένος σε δις ισόβια για τη δολοφονία της συζύγου σας και της φίλης της.
«Είναι πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Δεν υπήρχε όμως πρόθεση. Ούτε να σκοτώσω τη μητέρα τους, ούτε τη φίλη της. Την οποία ούτε καν την ήξερα την κοπέλα».
Το κάνατε όμως.
«Οι βολές, βρήκαν και την κοπέλα. Έγινε από αμέλεια. Δεν υπήρχε πρόθεση».
Ως αστυνομικός έπρεπε να γνωρίζετε τα όρια. Και του νόμου αλλά κυρίως του εαυτού σας. Όμως τα ξεπεράσατε…
«Ο πόνος και η κατάθλιψη. Δεν μπόρεσα να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου. Γιατί δεν μιλάμε για υλικά αγαθά. Αλλά για συναισθήματα… Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως διέπραξα αυτό το αδίκημα και να με συγχωρέσω. Τη γυναίκα μου την αγαπούσα και ήταν καλή μητέρα και σύντροφος. Παρόλο που κάποιες φορές ήταν οξύθυμη και εκνευριστική, ήταν πολύ καλή μητέρα».
Στα παιδιά σας όταν μεγαλώσουν τι θα τους πείτε; Πως θα εξηγήσετε την πράξη σας;
«Αυτή θα είναι η κρίσιμη στιγμή που θα πρέπει να απολογηθούμε όλοι. Θύματα, δεν είναι μόνο τα θύματα. Θύμα υπήρξα και εγώ. Γιατί καταπατήθηκαν τα συναισθήματα μου. Και ίσως να χρειαζόμουν βοήθεια από κάποιον ειδικό. Όμως κάποια πράγματα δεν τα προλαμβάνουμε. Για να διαπράξεις ένα τέτοιο αδίκημα, πρέπει να πονάς, να μην είσαι καλά ψυχικά. Να θέλεις να δεις τα παιδιά σου και να μην μπορείς. Θολώνεις και δεν ξέρεις τι κάνεις… Δεν σκοτώνεις για ένα μέτρο χωράφι. Ήταν ένα αδίκημα εν βρασμώ ψυχής και σοβαρή κατάθλιψη από σοβαρά αίτια που προκάλεσαν πόνο. Και πρέπει και στο Εφετείο να κατανοήσουν ότι ο,τι έγινε δεν ήταν προμελετημένο».
Στους γονείς των θυμάτων τι θα θέλατε να πείτε;
«Συγγνώμη. Μια μεγάλη συγγνώμη σε όλους».
Μέσα στη φυλακή, ως αστυνομικός αντιμετωπίσατε πρόβλημα;
«Είναι δύσκολη η κατάσταση για εμάς που είχαμε αυτό το ρόλο. Υπάρχουν δυσκολίες αλλά προσπαθούμε να έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα με τους κρατούμενους και τις ίδιες υποχρεώσεις. Γιατί ήμασταν σε άλλη πλευρά και δυστυχώς βρεθήκαμε στην άλλη όχθη».
Δουλεύετε μέσα στη φυλακή;
«Ναι εργάζομαι στο ιατρείο».
Η νομική άποψη
Ο δικηγόρος του συζυγοκτόνου κ. Αλέξανδρος Παπαιωαννίδης επισημαίνει στο protothema.gr πως «Ο εντολέας μου είναι βαθιά συντετριμμένος για την πράξη του. Βρισκόταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, η οποία είχε δημιουργηθεί από τη σχέση του με τη σύζυγο του. Είναι σε αναμονή της εκδίκασης του εφετείου του όπου και θα αξιολογηθούν τα κίνητρα και οι αιτίες».
