Σε εγρήγορση είναι η επιστημονική κοινότητα για τα κρούσματα οξείας ηπατίτιδας που καταγράφηκαν σε παιδιά τις τελευταίες εβδομάδες.
Σύμφωνα με το ECDC, έχουν ήδη εντοπιστεί κρούσματα σε Βρετανία, Δανία, Ιρλανδία, Ολλανδία και Ισπανία και η αιτιολογία είναι ακόμη υπό εξέταση.
Η ανησυχία γίνεται πιο έντονη δεδομένου πως μέχρι τις 8 Απριλίου στο Ηνωμένο Βασίλειο είχαν εντοπιστεί 74 κρούσματα (εκ των οποίων 49 στην Αγγλία, 13 στη Σκωτία και 12 μεταξύ Ουαλίας και Βόρειας Ιρλανδίας) και ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκαν μεταφορά σε εξειδικευμένες παιδιατρικές ηπατολογικές μονάδες, ενώ έξι παιδιά υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση ήπατος.
Στις 15 Απριλίου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε ανακοίνωση, όπου αναφέρεται πως στις 5 Απριλίου, ο ΠΟΥ ενημερώθηκε για 10 περιπτώσεις σοβαρής οξείας ηπατίτιδας άγνωστης αιτιολογίας σε παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών, στη Σκωτία. Οι ιοί της ηπατίτιδας (A, B, C, E και D κατά περίπτωση) έχουν αποκλειστεί μετά από εργαστηριακό έλεγχο, ενώ συνεχίζονται περαιτέρω έρευνες για την κατανόηση της αιτιολογίας αυτών των περιπτώσεων.
Τι είναι η οξεία ηπατίτιδα
Η ηπατίτιδα χωρίζεται σε δύο τύπους, σε οξεία και χρόνια και τις περισσότερες φορές οφείλεται σε ιούς που προσβάλλουν ειδικά το συκώτι προκαλώντας αντίστοιχους τύπους ηπατίτιδας, για παράδειγμα ηπατίτιδα τύπου Β ή τύπου A. Η φλεγμονή στο ήπαρ όμως μπορεί να προκληθεί και από άλλα αίτια. Η πάθηση ενδεχομένως να μην προκαλεί κανένα έντονο σύμπτωμα, αλλά μπορεί να φτάσει και στο σημείο που ο ασθενής να χρειάζεται πια μεταμόσχευση ήπατος.
Κλινικά, η πορεία της οξείας ηπατίτιδας ποικίλει σημαντικά. Τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να μοιάζουν με της γρίπης, αλλά χωρίς το βήχα, δηλαδή ο ασθενής να αισθάνεται κακουχία, γενική αδιαθεσία, μυοσκελετικούς πόνους, πυρετό, ναυτία ή εμετό, διάρροια και πονοκέφαλο. Επίσης, ανορεξία, ξαφνική αποστροφή για το κάπνισμα, γαστρικές ενοχλήσεις κ.α. Επίσης μπορεί να έχει σκούρα ούρα, να κιτρινίζουν τα μάτια και το δέρμα του -να παρουσιάζει δηλαδή ίκτερο.
Ένα μικρό ποσοστό ασθενών με οξεία ηπατίτιδα παρουσιάζει ηπατική ανεπάρκεια, δηλαδή το συκώτι τους δεν μπορεί να επεξεργαστεί πια καθόλου τις βλαβερές ουσίες που αρχίζουν πλέον να κυκλοφορούν στον οργανισμό, οπότε η μοναδική αντιμετώπιση είναι η μεταμόσχευση ήπατος.
Οι περισσότερες φλεγμονές του ήπατος, τόσο στην οξεία όσο και στη χρόνια ηπατίτιδα, οφείλονται συνήθως σε συγκεκριμένους ιούς, τον Α,Β,C,D,E. Όμως φλεγμονή στο συκώτι μπορεί να προκαλέσει και ο ιός του έρπητα, ο κυταρομεγαλοϊός, ο ιός Επστάιν-Μπαρ και άλλοι.
Επίσης ηπατίτιδα μπορεί να προκληθεί και από άλλους μολυσματικούς φορείς, όπως από το τοξόπλασμα. Σπανιότερα ηπατίτιδα μπορεί να προκληθεί και από τοξίνες τροφίμων όπως και από φαρμακευτικά σκευάσματα που μπορεί να περιέχουν παρακεταμόλη, αμοξυκυλίνη, όπως και από σκευάσματα που επιβαρύνουν το συκώτι.
Τι ευθύνεται
Μία από τις πιθανές αιτίες που βρίσκονται υπό διερεύνηση είναι ότι μια ομάδα ιών που ονομάζονται αδενοϊοί μπορεί να προκαλεί την ασθένεια. Ωστόσο, διερευνώνται διεξοδικά και άλλα πιθανά αίτια, αναφέρει ο καθηγητής του LSE, Ηλίας Μόσιαλος.
Οι αδενοϊοί είναι μια οικογένεια κοινών ιών που συνήθως προκαλούν μια σειρά από ήπια συμπτώματα και οι περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν χωρίς επιπλοκές. Μπορούν να προκαλέσουν κρυολόγημα, έμετο και διάρροια. Συνήθως δεν προσβάλουν το συκώτι (ώστε να προκαλέσουν ηπατίτιδα), αλλά και αυτό έχει καταγραφεί ως γνωστή αλλά σπάνια επιπλοκή του ιού.
“Οι αδενοϊοί μεταδίδονται συνήθως από άτομο σε άτομο, από μολυσμένες επιφάνειες, καθώς και μέσω της αναπνευστικής οδού. Για αυτό ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ελαχιστοποιηθεί η εξάπλωση των αδενοϊών είναι τα συνήθη μέτρα υγιεινής, όπως το καλό πλύσιμο των χεριών, και το να προσέχουμε όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε ή κάποιος βήχει/φτερνίζεται κοντά μας. Στα μικρότερα παιδιά χρειάζεται και η εκμάθηση και η επίβλεψη κατά τη διάρκεια του σχολαστικού πλυσίματος των χεριών.
Οι οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας συνιστούν προσοχή και προτεραιότητα στον προσδιορισμό της αιτιολογίας των περιπτώσεων ώστε να υπάρχει συντονισμός των περαιτέρω κλινικών δράσεων και των μέτρων δημόσιας υγείας” σημειώνει.
“Οποιεσδήποτε επιδημιολογικές σχέσεις μεταξύ των περιπτώσεων ενδέχεται να παρέχουν ενδείξεις για την αιτιολογία της ασθένειας. Οι χρονικές και γεωγραφικές πληροφορίες των περιπτώσεων, καθώς και οι επαφές τους θα πρέπει επίσης να εξετάζονται. Ενώ ορισμένες περιπτώσεις βρέθηκαν θετικές για SARS-CoV-2 ή/και αδενοϊό, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί γενετικός χαρακτηρισμός των ιών για τον προσδιορισμό τυχόν πιθανών συσχετίσεων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι υγειονομικές αρχές πρέπει να εντοπίζουν, να ερευνούν και να αναφέρουν πιθανές περιπτώσεις που τα συμπτώματα ταιριάζουν με την ηπατίτιδα.
Ταυτόχρονα οι γονείς ας είναι προσεκτικοί για ιδιότυπες αντιδράσεις – συμπεριλαμβανομένου του ίκτερου. Εάν διαπιστώσουν περίεργα συμπτώματα καλό είναι να επικοινωνήσουν με το παιδίατρο των παιδιών τους”.
