«Πρώτη φορά έπιασα μπάλα μπάσκετ στην πέμπτη Γυμνασίου, εξατάξιο ήταν έτσι κι αλλιώς. Είχαμε μια γυμνάστρια που μας έδειξε τι χρώμα έχει αυτή η μπάλα. Ήμουν απ’ τις πρώτες που έπαιξα μπάσκετ τότε στην Καρδίτσα. Με τα λίγα και τα πολλά κάναμε μία ψιλοομαδούλα και παίζαμε με άλλα σχολεία. Στη Θεσσαλονίκη μετά έπαιξα σε τρεις ομάδες.
Έπαιξα στο Μελιτέα, την ομάδα του Παπαφείου – δεν ήμουν εγώ εκεί αλλά με βάλανε στην ομάδα-, στην Αρμενική με τη Βούλα την Πατουλίδου, από 16 χρονών την ξέρω, και μετά στον Μακεδονικό», είπε αρχικά η Φωτεινή Βελεσιώτου και συνέχισε:
«Πάρα πολύ ωραία χρόνια. Ήμουν δασκάλα στο σχολείο, γύριζα, πετούσα τα πράγματά μου, φόρμες, άιντε για προπόνηση, για αγώνα. Τι να πω… Ότι θα ακύρωνα και τον γάμο μου, για να μην χάσω τον αγώνα; Την ίδια ώρα με τον γάμο μου μού έβαλαν αγώνα. Άλλαξε το πρόγραμμα αλλά με συγκράτησε ο άντρας μου, αλλά μετά τον αγώνα ήρθε όλη η ομάδα, εγώ παράτησα τον Θανάση τον πρώην άντρα μου και έκανα τρίπλα μπροστά στον παπά».
