Την εμπειρία του από ατύχημα με Φάντομ της Πολεμικής Αεροπορίας μας, πριν από 39 χρόνια, στον απόηχο της τραγωδίας με τους νεκρούς πιλότους μας, μετά την συντριβή του αεροσκάφους τους, την Δευτέρα, περιέγραψε ο αντιπτέραρχος ε.α. Κωνσταντίνος Ιατρίδης.
Όπως είπε, ήταν 19 Ιουλίου του 1984, όταν με τον συνάδελφο του πετούσαν με Φάντομ, σε χαμηλό ύψος, μόλις 200 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ ο στόχος τους ήταν 500 μέτρα από την θάλασσα. Επρόκειτο για αναχαίτιση αναγνωριστικού ελικοφόρου αεροσκάφους της Τουρκίας, καθώς δεν «έβγαζε» η Τουρκία τότε μαχητικά αεροσκάφη τις νυχτερινές ώρες.
«Είχα αυτό το ατύχημα, έπιασε φωτιά το Φάντομ. Άναψε ξαφνικά για τον δεξιό κινητήρα η ένδειξη ότι έπιασε φωτιά. Η ενέργεια που έπρεπε να κάνουμε δεν μπορούσε να γίνει, διότι είχε ανάψει και το λαμπάκι της υπερθέρμανσης. Είδαμε από τον καθρέφτη ότι είχαμε αρπάξει φωτιά. Προσπάθησα να μειώσω την ένταση στον κινητήρα, όμως μετά από λίγο άναψε το λαμπάκι πως υπήρχε φωτιά και στον αριστερό κινητήρα. Ενημερώσαμε και τραβήξαμε την σκανδάλη στα εκτινασσόμενα καθίσματα», είπε ο κ. Ιατρίδης.
Συνέχισε λέγοντας «οι ρουκέτες είναι ισχυρές, σε εκτινάσσει το σύστημα περίπου σε 150-200 πόδια (σημ: 50-70 μέτρα) πόδια από το αεροπλάνο. Τα G είναι τόσα πολλά, είναι 22 G, αισθάνεσαι το σώμα σου δηλαδή 22 φορές βαρύτερο από ότι είσαι. Για δευτερόλεπτα χάνεις τις αισθήσεις σου. Μετά πό δευτερόλεπτα που ανοίγει το αλεξίπτωτο, ανακτάς αισθήσεις και λες ότι είσαι καλύτερα».
«Είναι μια δύσκολη εμπειρία. Οι σκέψεις που μου ήρθαν αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν από την απόφαση να τραβήξουμε την σκανδάλη μέχρι την εκτίναξη του καθίσματος, ήταν τα πολλά «γιατί; Γιατί, Θεέ μου, σε μένα; Γιατί να πεθάνω τόσο νωρίς; Είμαι 30 ετών, έχω γυναίκα, έχω ένα παιδί, έχω γονείς και συναδέλφους που με περιμένουν», συμπλήρωσε ο αντιπτέραρχος ε.α.
Όπως ανέφερε ο κ. Ιατρίδης, «Ο προβληματισμός και η ανησυχία μου ήταν πως θα μπορέσω να πέσω στην θάλασσα. Παρότι ήταν καλοκαίρι, ξημερώνοντας η γιορτή του Προφήτη Ηλία, υπήρχε κυματισμός περίπου τριών μέτρων στην περιοχή δυτικά της Κεφαλονιάς, μεταξύ Ιταλίας και Κεφαλονιάς που βρισκόμασταν. Θυμήθηκα την δεύτερη χρονιά στην Σχολή Ικάρων και τις πτώσεις με αλεξίπτωτο, ότι πρέπει να μείνεις ανάσκελα στην θάλασσα για να μην πάρει το κεφάλι σου κάτω το βάρος και πιείς νερό. Εγώ όμως ήπια νερό πέφτοντας στην θάλασσα και θεώρησα ότι θα χάσω τις αισθήσεις μου. Ξαφνικά, ένιωσα μια δύναμη να με γυρίζει ανάσκελα».
«Εγώ είχα την ατυχία το αλεξίπτωτο να ανοίξει κάτω από την άγκυρα της βάρκας και να δέχομαι όλες τις ταλαντώσεις. Ο εξοπλισμός έχει το αλεξίπτωτο, μια βάρκα και το κυτίο διάσωσης, στο οποίο υπάρχει ασύρματος, κονσέρβες νερού, πτωμαΐνη για τους καρχαρίες και κρέμες για τα εγκαύματα. Δεν είχε super puma τότε, περιμέναμε να μας βρει το καραβάκι από το Κατάκολο το πρωί», είπε ο κ. Ιατρίδης.
Όπως προσέθεσε, «έμεινα 6 ώρες στην θάλασσα, τουρτούριζα γιατί είχα παγώσει. Από τον ασύρματο ρωτούσα συνεχώς να μου πουν την ώρα από το C-130 που πετούσε από πάνω και έριχνε διαρκώς φωτοβολίδες, αλλά δεν μου την έλεγαν σκοπίμως. Από τις 21:10 που έπεσα, με μάζεψαν στις 3 τη νύχτα».
Η συγκλονιστική περιγραφή του κ. Ιατρίδη, ολοκληρώθηκε με μια εξίσου συγκλονιστική διαπίστωση για όλους τους ιπτάμενους της Πολεμικής Αεροπορίας μας, καταλήγοντας με τις φράσεις «από κάθε σειρά ιπτάμενων που τελειώνει την Σχολή Ικάρων, δυστυχώς κάποιοι δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Το ξέρεις από την στιγμή που πηγαίνεις στην Ικάρων. Βλέπεις τους συναδέλφους σου και ξέρεις ότι κάποια στιγμή κάποιοι δεν θα επιστρέψουν. Εύχεσαι να μην είσαι εσύ. Αυτά τα παιδιά, πολεμούν στην ειρήνη για να μην υπάρξει πόλεμος».
Πηγή:www.ant1news.gr
