Ο Σπύρος Πούλης , παραχωρώντας συνέντευξη , στο περιοδικό “Λοιπόν” , μίλησε για τα απρόοπτα που του έτυχαν πάνω στη σκηνή , το ατύχημα του σε θεατρική παράσταση αλλά και για την ανεργία στο θέατρο.
Έχει υπάρξει κάποιο απρόοπτο πάνω στη σκηνή που σας έφερε σε αμηχανία;
Συμβαίνουν συχνά διάφορα. Μου έχει τύχει να ανέβει θεατής πάνω στη σκηνή, γιατί δεν ήταν πολύ καλά. Κάτι συνέβαινε στην ιδιοσυγκρασία του. Ανέβηκε πάνω και άρχισε να μιλάει, παγώσαμε όλοι. Σιγά σιγά τον κατεβάσαμε και συνεχίσαμε. Άλλη μια φορά, ένας έψαχνε το σκυλί του και ανέβηκε πάνω και νόμιζα ότι κάποιος μας έκανε φάρσα. Και σκύλος είχε ανέβει πάνω σε περιοδεία, ένα γατάκι μας είχε βγει. Έχουμε γίνει θηριοδαμαστές.
Ατύχημα έχετε πάθει πάνω στη σκηνή, γιατί πραγματικά την «οργώνετε»;
Ναι, έχω πέσει μια φορά. Γλίστρησα σε ένα μαξιλάρι και έπεσα κάτω και χτύπησα το κεφάλι μου, τον σβέρκο μου. Νόμιζα ότι έμεινα, ότι αυτό ήταν. Χτύπησα σοβαρά, σταμάτησε η παράσταση. Πήγα πίσω στην κουίντα, έκατσα πέντε λεπτά να ηρεμήσω. Νόμιζα ότι έσπασα το κεφάλι μου αλλά ευτυχώς τέλος καλό, όλα καλά.
Μετανιώσατε ποτέ που γίνατε ηθοποιός, ενδεχομένως λόγω της ανεργίας που μαστίζει τον χώρο σας;
Στρωμένα δεν ήταν ποτέ και ούτε στρώνουν στο θέατρο. Ήμουν από τους τυχερούς όμως που μόλις βγήκα από τη σχολή, ξεκίνησα να δουλεύω κατευθείαν και είχα πάντα δουλειά. Πάσχιζα όμως γι’ αυτό και δεν μου χαρίστηκε ποτέ τίποτα. Ότι πέτυχα, το πέτυχα με το σπαθί μου.
